Najgorsze chwasty w ogrodzie i na trawniku
Chwastami nazywamy wszystkie rośliny niepożądane, które wyrastają na grządkach trawniku czy w kostce brukowej. Ich obecność w ogrodzie niesie szereg negatywnych skutków. Chwasty przede wszystkim są poważną konkurencją dla roślin. Zabierają im składniki pokarmowe, miejsce i światło. Powodują, że uprawy na grządkach marnieją, aż w końcu obumierają. Często są również nosicielami szkodników i chorób, które również przyczyniają się do osłabienia roślin uprawnych.
Chwasty w ogrodzie czy na trawniku wpływają mocno na estetykę. Nic tak nie niszczy wyglądu równie skoszonej trawy, co wyrastające gdzieniegdzie liście mniszka lekarskiego czy koniczyny. Chwasty w kostce brukowej czy na ścieżce z płyt chodnikowych mogą również doprowadzić do degradacji powierzchni. Płyty z czasem zaczną się wybrzuszać i pękać pod naporem rozrastających się chwastów.
Walka z chwastami nigdy się nie kończy, co potwierdzą ogrodnicy. Często są to rośliny ekspansywne, które w krótkim czasie potrafią zająć większą część ogrodu. Wiele gatunków zaliczanych do najgorszych chwastów jest samosiewna. Ich nasiona roznoszone są przez wiatr na duże odległości.
Wśród grupy najbardziej uporczywych chwastów znajdują się także rośliny rozmnażające się przez rozłogi korzeniowe. Ich plewienie jest szczególnie trudne. Nawet niewielki fragment korzeni pozostawiony w ziemi może doprowadzić do ponownego wzrostu rośliny w tym samym miejscu.
Walkę z chwastami najlepiej rozpocząć od razu, kiedy roślina jest młoda. Sprawdź, jak rozpoznać 6 najgorszych chwastów w ogrodzie.
Mniszek lekarski właśc. mniszek pospolity (Taraxacum officinale)
Charakterystyczne żółte kwiaty mniszka są widokiem powszechnym na wiosennych trawnikach. Roślina ta występuje niemal na każdym kontynencie. Jest rodzima dla Polski. Bylina z rodziny astrowatych ma charakterystyczne żółte kwiaty. Ich języczkowate płatki zebrane są w koszyczki. Po przekwitnięciu przemieniają się w tzw. dmuchawce. Liście mają lancetowate, głęboko powcinane. Tworzą rozetę przy ziemi. Ich gruby korzeń sięga znacznie głębiej, niż może się to wydawać dla tak niepozornej rośliny.
Mniszek lekarski zakwita dopiero w drugim roku. Najpierw wypuszcza liście. To jest najlepszy moment, aby usunąć go z ogrodu. Z każdym kolejnym rokiem będzie coraz trudniej. Rozmnaża się przez nasiona rozsiewane przez wiatr. W glebie mogą przetrwać od 2 do 5 lat. Mniszek lekarski rozmnaża się także przez kłącza. Pozostawienie już 2 cm korzenia w glebie może spowodować odrastanie rośliny.
Warto wiedzieć, że mniszek lekarski posiada także wiele cennych dla zdrowia właściwości. Wykorzystywany jest zarówno do produkcji leków, jak i kosmetyków.
Perz właściwy (Elymus repens)
Perz właściwy jest byliną należącą do rodziny wiechlinowatych. W Polsce występuje powszechnie. Osiąga wysokość od 20 do nawet 150 cm. Ma wąskie i szorstkie w dotyku liście. Kłosy perzu zwyczajnego są spłaszczone, zbudowane z małych jajowatych kłosków.
Roślina ta ma silnie rozbudowany system korzeniowy. Rozmnaża się głównie przez podział kłącza, co bardzo utrudnia jej wyplewienie. Podobnie jak mniszek lekarski perz ma zastosowanie w ziołolecznictwie.
Koniczyna biała (Trifolium repens)
Koniczyna biała, inaczej koniczyna rozesłana, należy do rodziny bobowatych. Jest rośliną wieloletnią. W Polsce jest gatunkiem pospolitym.
Koniczyna należy do roślin płożących. Jej łodyga o długości 45 cm ma zdolność do zakorzeniania się, co wpływa na jej silnie rozbudowany, ale płytki system korzeniowy z licznymi korzeniami przybyszowymi. Ma drobne trzylistkowe liście z charakterystyczną jasną podkową. Kwiaty ma białe lub kremowe zebrane w kuliste główki na dość długich szypułkach. Tworzy gęste darnie, co utrudnia jej usunięcie z trawnika.
Koniczyna biała, choć zaliczana do chwastów w ogrodzie, jest rośliną pastewną. Zawiera dużo białka. Czasami jest siana na poplon i na użytkach zielonych. Jest rośliną miododajną wykorzystywaną w ziołolecznictwie.
Babka zwyczajna (Plantago major)
Babka zwyczajna to kolejny powszechnie występujący w Polsce gatunek. Należy do rodziny babkowatych. Zazwyczaj osiąga wysokość do 30 cm. Jej cechą charakterystyczną są jajowate liście zebrane w rozetę tuż przy ziemi. Mają wyraźnie zaznaczone, równoległe żyłki. Jej kwiaty są zebrane w kłosy wyrastające ponad liśćmi na długich łodygach. Rozmnaża się głównie przez nasiona rozsiewane przez wiatr, wodę i zwierzęta.
Właściwości lecznicze babki zwyczajnej wykorzystywane były już 3000 lat temu w medycynie chińskiej. Do dziś pozostaje ważną rośliną w ziołolecznictwie.
Podagrycznik pospolity (Aegopodium podagraria L.)
Podagrycznik to kolejny chwast będący jednocześnie ważnym gatunkiem w ziołolecznictwie. Jego nazwa pochodzi od podagry, czyli dny moczanowej, którą niegdyś leczono tą rośliną. Należy do rodziny selerowatych. Często nazywany jest także kozią stopą, od kształtu swoich liści, które przypominają kozie kopyta.
Jak rozpoznać podagrycznika? Najlepiej po trójkątnej łodydze. Kwitnie na biało. Jego kwiaty tworzą rozłożyste baldachimy. Liście są jajowate, ostro zakończone z ząbkowanym brzegiem.
Perz jest gatunkiem rodzimym dla Polski. Osiąga wysokość do 100 cm. Ma silne, czołgające się kłącze. Tworzy liczne rozłogi. Rozmnaża się głównie przez kłącza, ponieważ słabo kiełkuje.
Rdest ostrokończysty (Reynoutria japonica)
Rdest naturalnie pochodzi z Azji. Uznawany jest za jeden z najbardziej inwazyjnych i ekspansywnych gatunków. W Polsce bylina ta występuje dość powszechni i wciąż się rozrasta.
Rdest najlepiej usunąć przed zakwitnięciem, uważając, aby nie pozostawić w ziemi kłączy, przez które się rozrasta. Jest rośliną bardzo trudną do wyplewienia, jego podziemne rozłogi rozrastają się nawet na odległość 7 m. Może przebić się przez betonowe podłoże.
Jak wygląda rdest ostrokończysty? Może przypominać krzew, ponieważ osiąga wysokość nawet do 3 m. Ma puste w środku łodygi pokryte fioletowymi plamkami. Liście rdestu mają jasnozielony kolor i eliptyczny kształt. Roślina wypuszcza małe, białe kwiaty. Nie wytwarza nasion.
Walka z chwastami w ogrodzie jest bardzo trudna. Używanie chemiczny herbicydów często niszczy również rosnące wokół rośliny i jest zupełnie bezskuteczne w walce z chwastami na trawniku. Można skorzystać z produktów celowanych w konkretne gatunki, ale i one często nie przynoszą pożądanego skutku.
Aby pozbyć się chwastów, należy regularnie plewić grządki i rabaty. Usuwając mechanicznie rośliny, należy szczególną zwróć na korzenie, ponieważ wiele chwastów rozmnaża się przez kłącza.
Na rabatach kwiatowych może pomóc ściółkowanie, które nie dopuszcza do rozwoju chwastów wokół hodowanej rośliny. Skuteczna jest także hodowla roślin okrywowych, które porastają ziemie i nie dopuszczają do rozwoju chwastów.
