Krokodyl o zębach jak noże. Przegryzały ofiary na pół

Te zęby robią ogromne wrażenie. „Przypominały te, którymi dysponował tyranozaur rex” – mówi paleontolog Diego Pol, który jest też członkiem „National Geographic” i brał udział w odkryciu niesamowitego krokodyla Kostensuchus atrox.

Znaleziono go w formacji skalnej Chorrillo w argentyńskiej Patagonii, niedaleko Calafate, a te skały liczą 70 mln lat. Mamy zatem do czynienia z lądowym krokodylem o potężnych zębach t-rexa, który pod koniec kredy polował na żyjące tam dinozaury.

Jak uważają paleontologowie, rozmiary zwierzęcia, muskularna głowa i duże, ząbkowane zęby sugerują, że Kostensuchus był jednym z głównych drapieżników swojego ekosystemu. Nie polował na największe dinozaury, ale bez trudu mógł chwytać te mniejsze i średniej wielkości, po czym zębami rozrywać je na pół. Skoro był zwierzęciem lądowym, nie korzystał z wodnych pułapek jak obecne krokodyle czy kajmany. Musiał umieć doścignąć ofiarę.

Udało się nawet przedstawić rekonstrukcję jego życia w epoce kredy. Wyglądać to mogło tak:

Pejrozaury były słabo poznaną grupą lądowych drapieżników. O tym, że taka grupa istniała, wiemy dopiero od 2004 r. na bazie szczątków kilku zwierząt z Argentyny, Brazylii, Tanzanii i Maroka, takich jak Peirosaurus, Barcinosuchus, Patagosuchus, Rukwasuchus czy Uberabasuchus. Widać więc, że to krokodyle związane z Gondwaną.

Nowy krokodyl siał postrach w Patagonii

„To najnowszy, najpóźniej i najdalej na południe żyjący przedstawiciel pejrozaurów” – mówi Fernando Novas, paleontolog z Museo Argentino de Ciencias Naturales w Argentynie.

Szczątki liczą 70 mln lat, a wtedy Patagonia wyglądała zupełnie inaczej niż obecnie. Była miejscem ciepłym i wilgotnym, pełnym roślin i słodkowodnych równin zalewowych, w którym żyły takie zwierzęta, jak dinozaury, żółwie, żaby i różne ssaki. Potencjalnych ofiar dla kostenzucha nie brakowało.

A radził on sobie z nimi bez problemu, co widać po niemal nienaruszonej czaszce krokodyla wydobytej ze skał Chorrillo. Wynika z niej, że kostenzuch był jednym z największych drapieżników tej okolicy, siejącym postrach podobny jak miejscowe teropody. Musiał być drapieżnikiem szczytowym tego ekosystemu.

„Szeroki i wysoki pysk Kostensuchus atrox, z wyjątkowo dużymi i wytrzymałymi zębami i miejscem przyczepu bardzo mocnego mięśnia przywodziciela w czaszce, a także mocną żuchwą oraz solidnymi kończynami przednimi, sugerują, że nowy gatunek był zdolny do upolowania dużej ofiary” – opisują badacze. Tego prawie 4-metrowego drapieżnika uważają za niemal stuprocentowego mięsożercę, który polował aktywnie. Potrafił dobrze biegać, ścigać zdobycz i rozszarpywać je mocną paszczą i zębami.