Kolorowe znaki prowadzące turystów na szczyty górskie, plaże, do uzdrowisk i setek innych miejsc, które czekają na odkrycie, to efekt prac i wędrówek osób zrzeszonych w PTTK.
Pierwsze szlaki turystyczne na polskich ziemiach pojawiły się w 1887 roku – malowało je Towarzystwo Tatrzańskie, a następnie Polskie Towarzystwo Tatrzańskie i Polskie Towarzystwo Krajoznawcze. Od 1950 r. robi to Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze.
Oznakowanie szlaków odbywa się za zgodą i wiedzą Ministerstwa Transportu i Gospodarki Morskiej.
W 2024 roku PTTK odnowiło niemal 3700 km górskich szlaków turystycznych. W prace zaangażowało się kilkadziesiąt oddziałów PTTK znakujących szlaki w Sudetach, Karpatach i Górach Świętokrzyskich. W terenie pracowało 107 osób, które zajęły się znakowaniem i odświeżeniem górskich oznaczeń i szlaków turystycznych.
„Szlaki wymagają regularnego dbania o ich stan, a sieć w skali całego kraju jest ogromna! Bez ich ogromnej wiedzy, doświadczenia i znajomości terenu takie projekty nie miałyby szansy powodzenia” – informuje Centralny Ośrodek Turystyki Górskiej PTTK w Krakowie.
Odnowiono malowane znaki, tabliczki, drogowskazy, słupki, tyczki i mapki schematyczne. Odpowiednie oznakowanie szlaków turystycznych pozwala poruszać się bez mapy, choć i tak każdy doświadczony i niedoświadczony piechur powinien posiadać, najlepiej w telefonie mapę, która pozwoli mu szybko sprawdzić czy podąża w dobrym kierunku. Tabliczki lub oznakowania mogą zostać zasypane śniegiem, wtedy łatwo o zgubienie trasy. Zdarza się też, że turyści gubią szlak wiosną, latem i jesienią, to całkiem powszechne zjawisko. Dogodną opcją są mapy offline na telefonie, które pozwalają sprawdzić trasę bez dostępu do internetu.
Szlaki turystyczne w Polsce
Standardowe oznakowanie szlaku spacerowego w Polsce to trzy przylegające do siebie poziome paski, umieszczone najczęściej na drzewach, ale i murach, skałach, płotach i w innych miejscach, przez które dany szlak przebiega. Dwa zewnętrzne paski są barwy białej, a środkowy pasek jest koloru żółtego, zielonego, niebieskiego, czerwonego lub czarnego.
Szlak główny jest zawsze oznaczony kolorem czerwonym, niebieski wyznacza szlaki pokonujące duże odległości, żółty trasy łącznikowe, zielony doprowadza do charakterystycznych miejsc, a kolor czarny symbolizuje krótki szlak dojściowy, a nie jak się utarło, szlak ekstremalnie trudny.
Oczywiście istnieją też inne popularne oznakowania szlaków, np. pokazujące kierunek drogi, trasę przeznaczoną dla osób z kijami nordic walking, biegaczy, rowerzystów, narciarzy, osób na koniach, albo szlaków długodystansowych, takich jak np. Główny Szlak Beskidzki. Mamy też oznaczenia ścieżek edukacyjnych. Na trasach znajdują się też znaki ostrzegawcze.
