Kim jest Kim Pyong Il: Urodził się w 1954 roku, jako syn Kim Ir Sena i Kim Sung Ae. Ukończył studia w Moskwie i Pjongjangu. Przez pewien czas przebywał także na Malcie, gdzie uczył się języka angielskiego. Został także wysłany na studia wojskowe do NRD. Niedługo później rozpoczął karierę dyplomatyczną.
Życie w Europie: Kim Pyong Il opuścił Koreę we wrześniu 1988 roku. Przez kilka miesięcy pełnił funkcję ambasadora na Węgrzech, a następnie został przeniesiony do Bułgarii. Tam został do 1994 roku. Przez kolejne trzy lata był w placówce dyplomatycznej w Finlandii. W 1998 roku przybył do Warszawy i został ambasadorem Korei Północnej w Polsce, gdzie pozostał do 2015 roku. W tym czasie dwoje jego dzieci ukończyło studia nad Wisłą. Jak opisuje Nicolas Levi, analityk ds. Korei, mógł zostać wysłany do Europy, ponieważ jego rodzina stanowiła zagrożenie dla Kim Dzong Ila.
Relacje rodzinne: Kim Dzong Il jest synem Kim Ir Sena i Kim Dzong Suk. Jego matka zmarła pod koniec lat 40., a jego ojciec ożenił się z Kim Sung Ae (matką Kim Pyong Ila). Kim Dzong Il bardzo przeżył śmierć matki, co wpłynęło na jego relację z macochą i przyrodnim rodzeństwem. Sam również nie był przez nich akceptowany. Dlatego, kiedy przejmował władzę w partii i kraju, zaczął pozbawiać członków rodziny Kim Pyong Ila wpływów. Ułatwiał to fakt, że brat i jego najbliżsi przyjaciele przebywali wówczas za granicą.
Kim Pyong Il następcą obecnego przywódcy? Taka sytuacja trwała – praktycznie bez większych zmian – do śmierci Kim Dzong Ila w 2011 roku. Po nim władzę w Korei objął Kim Dzong Un i to on w 2019 roku ściągnął wuja z Europy do kraju. Niedługo później pojawiły się pogłoski, że to Kim Pyong Il może przejąć władzę po Kim Dzong Unie. Wielu analityków uważa jednak, że jest to mało możliwe, ponieważ ze względu na wieloletni pobyt za granicą nie ma już wpływów w kraju.
Więcej o tym, co obecnie dzieje się w Korei Pó³nocnej, przeczytasz w tekście: Kim Dzong Un zmienił konstytucję. Wprowadził niepokojący zapis. Korea na „skraju wojny”?
Źródła: NDTV World, naTemat.pl, Gazeta Wyborcza
