Zamiokulkas zamiolistny – magazynuje wodę w mięsistych liściach i kłączach, dlatego wytrzymuje zarówno suche, jak i bardzo wilgotne warunki. W naturze rośnie pod koronami drzew w Afryce.
Skrzydłokwiat – dobrze znosi półcień i wysoką wilgotność, a przy okazji oczyszcza powietrze z toksyn. W tropikach porasta zacienione miejsca, gdzie słońce dociera tylko przefiltrowane.
Sansewieria (wężownica) – niezwykle odporna i niemal niezniszczalna. W naturze radzi sobie w ciemniejszych zakamarkach sawanny. Bez dostępu do światła dziennego jej liście będą bledsze i dłuższe, ale roślina przetrwa.
Paprocie (np. nefrolepis, adiantum) – ich środowiskiem naturalnym są leśne runa, gdzie słońca jest niewiele, za to powietrze bywa stale wilgotne, czyli dokładnie jak w łazience.
Aspidistra wyniosła (żelazny liść) – od dawna ceniona jako roślina „nie do zdarcia”, rośnie nawet tam, gdzie inne kwiaty dawno by padły.
Kalatea – naturalnie rośnie w w cieniu drzew, więc kwiat poradzi sobie w łazience bez okna. Lubi ciepło, wilgoć i częste podlewanie (najlepiej 2 x w tygodniu).
Zielistka – to kwiat zwisający, który można uprawiać też w niższej wersji jako stojący. Wygląda jak ozdobna trawa i jest prosty w obsłudze.
Monstera – ten modny kwiat doniczkowy naturalnie rośnie w lasach tropikalnych. Wymaga niewiele światła, a wilgoć jest dla niego zbawieniem. W łazience potrzebuje jednak sztucznego doświetlenia ledowego.