Jemiołuszki od października pojawiają się w Polsce. Kochają jemiołę

Do rodziny jemiołuszek zaliczany jest jeden rodzaj – Bombycilla – z trzema gatunkami:

• Bombycilla garrulus – jemiołuszka zwyczajna,

• Bombycilla japonica – jemiołuszka japońska,

• Bombycilla cedrorum – jemiołuszka cedrowa.

W Polsce występuje, ale nie prowadzi lęgów ta zwyczajna i jest ona objęta ochroną ścisłą. Nie przelatuje bardzo licznie, ale wkrótce będzie można ją zobaczyć, prawdopodobnie w okolicach końca października.

Zostanie do początków wiosny, a nawet początku maja. Spotkać jemiołuszkę można w całym kraju, ale liczebność gatunku w poszczególnych latach może się znacznie różnić.

Jemiołuszka. Elegancki wygląd i czub na głowie

Europejskie populacje migrują w kierunku południowo-zachodnim (do Francji i na Bałkany), ale jeśli na danym terenie jemiołuszki znajdą wystarczającą ilość pokarmu, zatrzymują się na dłużej i nie kontynuują wędrówki.

Zwyczajowo rodzaj ten zamieszkuje tajgę oraz strefę przejściową między tundrą a tajgą, tzw. lasotundrę. Gatunek gnieździ się w iglastych i mieszanych lasach od Skandynawii przez północną Rosję, Syberię, Alaskę, aż po Zatokę Hudsona w Kanadzie.

W środkowej i zachodniej Europie zimuje regularnie. W niektórych latach pojawia się masowo. Dzieje się tak, gdy na północy panują ostre zimy, brakuje pożywienia, albo na danym terenie występuje już zbyt dużo osobników. Ale równocześnie jemiołuszki można często zobaczyć właśnie w stadach kilkudziesięcioosobowych, rzadko kiedy spotyka się je pojedynczo.

Połyskujące upierzenie jemiołuszki przypomina w dotyku jedwab, do czego nieużywane już dzisiaj polskie nazwy ptaka, np. jedwabnik, jedwabniczka, albo drozd jedwabny ogon. Jemiołuszka to dość krępy ptaszek wielkości szpaka. Ich śpiew przypomina odgłos małych dzwoneczków.

Bombycilla garrulus z łaciny oznacza, najprościej mówiąc, gadatliwego ptaka o jedwabistym ogonku. Z kolei leśnicy tłumaczą polską nazwę ptaka: to właśnie jemiołuszki są razem z paszkotem, głównymi rozsiewaczami nasion jemioły.

Roślinę z ptakiem łączy ciekawa zależność. Lepkie owoce jemioły przyklejają się do dzioba ptaka i tak zostają przenoszone na inne drzewo. Dodatkowo niestrawione nasionko jemioły też zostaję przez ptaka przetransportowane w inne miejsce.

Każdy z tego układu, jak zauważają leśnicy – zarówno jemioła, jak i jemiołuszka – czerpie jakąś korzyść. Ale jemioła jest półpasożytem, czyli osłabia drzewa, szczególnie przy masowym pojawieniu. Jej nadmiar zaczyna stanowić problem w drzewostanach.