Niedawno informowaliśmy, że o kilka nowych gatunków wzbogacił się rodzaj Arboriticus, obejmujący wyjątkowo duże pająki należące do ptaszników i występujące wyłącznie w Brazylii. Do zeszłego roku były to tylko dwa gatunki, teraz – już siedem. Jeden z nich jest wyjątkowo dorodny, największy w rodzaju. Mieszka na drzewach. Z kolei w Australii jest blisko 100 gatunków skakunów pawich, czyli barwnych pająków znanych ze swoich efektownych tańców godowych. Co stoi za taką różnorodnością badają naukowcy.
Zaczarowany taniec pająków
Skakuny pawie występują w całej Australii, a każdy z nich ma wielkość główki od szpilki. Nazwa pochodzi od jaskrawych kolorów odwłoka samców, którymi prezentują się podczas uwodzicielskiego rytuału godowego.
Wydają z nóg dźwięki bębnienia, coś w rodzaju pajęczej pieśni, i poruszają się rytmicznie, prezentując jednocześnie swoje olśniewające wzory. Niezwykłe w tych stworzeniach jest to, jak bardzo są zróżnicowane pod względem wyglądu, pieśni i ruchów tanecznych.
DNA tańczących pająków pod lupą
Nie tylko olśniewające kolory i zręczne ruchy tańczących pająków w Australii czynią je tak wyjątkowymi. Istnieje ponad 100 różnych gatunków skakunów pawich, podczas gdy większość zwierząt ma ich tylko pięć lub dziesięć.
Jesteśmy ciekawi, jak pająki ewoluowały, aby stać się tak różnorodnymi
Międzynarodowy zespół naukowców skrupulatnie kategoryzował szczegółowe informacje dotyczące zachowania, ruchu i śpiewu każdego z gatunków tych pająków. Ostatnim elementem układanki było porównanie wszystkich tych informacji z DNA każdego gatunku.
Tajemnica tkwi w „ciemnym DNA”
Przypomnijmy – DNA składa się z długiego łańcucha cząsteczek. Niektóre z nich odpowiadają za określone cechy. W przypadku ludzi mogą one decydować np. o wzroście czy kolorze oczu. Te sekcje nazywane są genami.
Jednak większość odcinków DNA to nie geny i tak naprawdę nikt nie wie, za co są one odpowiedzialne. Naukowcy uważają, że to tak zwane „ciemne DNA” może odpowiadać za różnorodność skakunów.
„(…) za różnorodność mogą odpowiadać nie tylko geny, ale także fragmenty pomiędzy nimi, tzw. „ciemne DNA”, które mogą wpływać na ewolucję pająków” – stwierdził Walker.
Pająki pawie mają trzy razy więcej ciemnego DNA niż ludzie. Celem badań jest odkodowanie 10 tys. gatunków w przyszłym roku i ukończenie badań nad wszystkimi 1,8 mln żyjących gatunków w ciągu następnej dekady. Naukowcy mają nadzieję, że zdobyta wiedza pozwoli uzyskać bezprecedensowy wgląd w ewolucję wszystkich organizmów żywych i ich zawiłe powiązania.