W skrócie
-
Gerenuk długoszyi to antylopa, która może przeżyć całe życie bez picia wody dzięki unikalnej diecie i adaptacjom organizmu.
-
Antylopa ta żyje w suchych rejonach Afryki i zdobywa wodę jedząc sukulenty oraz efektywnie zatrzymuje ją w organizmie.
-
Aktualnie populacja gerenuków gwałtownie spada i gatunek jest coraz bardziej zagrożony wyginięciem.
- Więcej podobnych informacji znajdziesz na stronie głównej serwisu
To zwierzę oszukało prawa natury i udowadnia jak bardzo można zaadaptować się do życia pośród najsurowszych warunków. W Afryce żyje bowiem antylopa, która obala twierdzenia dotyczące roli wody w naszym życiu. Tym zwierzęciem jest generuk długoszyi.
Długa szyja, uszy jak radary – to gerenuk
Gerenuk długoszyi (Litocranius walleri) to gatunek antylopy z rodziny wołowatych i zarazem jedyny przedstawiciel rodzaju gerenuk. Żyje we wschodniej Afryce – można go spotkać na półpustyniach i w buszu.
Gerenuk długoszyi charakteryzuje się smukłą budową ciała, długą szyją i równie długimi nogami – dzięki nim może żerować w wyżej położonych partiach drzew. Antylopa ta waży do 50 kg i osiąga wysokość ciała do 105 cm. Ma jasnobrązową sierść, ale brzuch, część piersi i obwódki dookoła oczu są białe. Posiada długie rzęsy i gęste włoski czuciowe na pysku oraz w uszach, które mają chronić gerenuka przed skaleczeniami w ciernistych zaroślach buszu. Co ciekawe ma specjalną budowę kręgosłupa, dzięki której może swobodnie stanąć dwóch nogach, by móc dosięgnąć pokarmu.
Jakim cudem gerenuk długoszyi może żyć bez wody?
Jednak to, co wyróżnia tę antylopę to fakt, że żyje bez wody. W ciągu całego życia potrafi nie wypić ani kropli. Co ciekawsze – gerenuk preferuje rejony ubogie w wodę.
Gerenuk długoszyi jest roślinożercą. W ich menu jest blisko 80 gatunków, a na szczycie listy znajdują się sukulenty. Jak wiemy, są to rośliny gromadzące wodę. Dzięki spożywaniu sukulentów gerenuki zaspokajają zapotrzebowanie na wodę. Poza tym w toku ewolucji stworzyły specjalny… nos. Ma on nietypową budowę przewodów, które uniemożliwiają parowanie wody. Nerki też są trochę inne – wytwarzają mocz ubogi w wodę.

Z kolei preferencja gerenuków co do suchych rejonów pokazuje, że ograniczają konkurencję z innymi antylopami, które są uzależnione od stałego dostępu do wody. Tam gdzie inni roślinożercy nie są w stanie przetrwać gerenuki stworzyły sobie królestwo. Jednak dane African Wildlife Foundation są alarmujące. Populacja gerenuków długoszyich spadła o 25%, na wolności żyje już mniej niż 100 tys. osobników. Jest to gatunek coraz bardziej zagrożony wyginięciem.