W Polsce urodził się jeden z najmniejszych jeleni. To ważne wydarzenie

Warszawskie zoo poinformowało na portalach społecznościowych o urodzinach małej pudu. „Jest przeurocza. Ma charakterystyczne umaszczenie na pyszczku, przypominające opaskę na główce. Jej mamusią jest 3-letnia Juana, a tatusiem 4-letni Pitchu” – napisał ogród zoologiczny.

Pudu to jeden z najmniejszych jeleni

Samiczka jest malutka i na razie waży ok. 1 kg. Nie urośnie zbyt duża, ponieważ pudu południowy osiąga wzrost do ok. 40 cm. W naturze pudu południowe żyją w lasach deszczowych Chile i Argentyny, ale są dosyć płochliwe i trudne do obserwacji.

Opiekunowie ogłosili plebiscyt na imię dla młodej pudu. W tym roku wszystkie zwierzęta urodzone w warszawskim zoo otrzymują imiona na literę „R”.

W ubiegłym roku w warszawskim zoo urodziła się samiczka pudu, która otrzymała imię Pralinka.

W Warszawie urodziła się mała pudu

Pudu południowy to mały ssak z rodziny jeleniowatych występujący w Ameryce Południowej. Jest niewiele większy od swojego kuzyna, pudu północnego, co czyni go drugim najmniejszym jeleniowatym świata.

Dorosłe samce ważą poniżej 15 kg i mają w kłębie zaledwie 30-40 cm, samice są o ok. kilograma lżejsze. Zwierzęta te mają stosunkowo długą sierść składającą się z charakterystycznych, pustych w środku włosów. Umaszczenie jest zmienne sezonowo – od rudawocynamonowego w porze ciepłej po ciemnobrązowego zimą. U młodych, jak u wielu innych jeleniowatych, występują jasne plamki na bokach ciała. Samce mają krótkie (ok. 7 cm), ostre, nierozdwojone poroże, które zrzucają w lipcu.

Dokładny zasięg pudu południowego jest dość trudny do określenia, bo ssak ten jest bardzo płochliwy i rzadko widziany.

Pudu południowy jest roślinożercą. Wyszukuje w lasach wysoko odżywcze części roślin – zjada liście, pąki i owoce z gałęzi krzewów.

Do drastycznego spadku liczebności tych jeleniowatych przyczynił się szereg działań ludzkich: wycinka i niszczenie lasów, a co za tym idzie degradacja siedlisk zwierząt, polowania z udziałem psów, czy kłusownictwo. Pudu południowe mogą ginąć ponadto w wypadkach drogowych, nawet w parkach narodowych.

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) sklasyfikowała pierwszy ten amerykański gatunek w 1965 roku. Nie było jasne, jak sklasyfikować pudu. W latach 90. XX w. gatunek określono jako niedostatecznie poznany, a w 2016 r. bliski zagrożenia (NT). IUCN wskazuje na spadek liczebności pudu.

Zwierzę jest objęte ochroną w ramach CITES, czyli konwencji o międzynarodowym handlu dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem.